Yağsan Ömrüme Aşk Gibi

                                                               Resim:Sanat Durağı

Yağsan Ömrüme Aşk Gibi

Umudun dar sapaklarından düze iniyor âşıklar

Ereğini yitirmiş bir eşkıya kahkahası dağlarımda 

Her düş kendi masalına tutunarak mayalanır aşka

Anlamsız bir denklemin namlusu parlarken güneşte.

Susup bir gün savağının koyu gölgesine uzanarak

Kanamalı bir düşün içinde tutunmak senli günlere

Islanmış bir mevsim artığına sevda çulunu sererek

Dudaklarındaki maviş denizlerde boğulmak seninle.

Usulca içime sızan karanlık gibi saçlarına dokunmak 

Sırrımı güneşten önce gül dallarına asarak kurutmak

Sen uyanmadan heybemdeki sabrı nehirlere salmak

Kirpiğindeki o öldüren gizemle yüreğini kucaklamak.

Yağmurlar yağıyor parmaklarımdaki kör hücrelere 

Usul usul bir sevdanın irini akıyor talan şehirlerime

Yağsan ömrüme aşk gibi, karışsan ah mevsimlerime

Yaşasam seni, şu kahırlı ömrün kıraç mezralarında.

Düğümlendikçe boğazıma, sana yutkunmak sabırla

Yoksul düşlerimin yol ayrımlarında pusulam olsan

Uzak bir yolculuğa sarsam seni, yokluğuna sarılsam

Her gece sayıklamalı bir düş gibi içinde soyunsam.

Bu kış da üşümesin kanatların, konuver pencereme

Aşkın duvarındaki nem gibi çevir yüreğini gözlerime

Muştulu yalnızlıkla doğsun seherler, anı ol çerçevemde

Damarlarımdaki aşk gibi dolaşmalıyım kadın cennetinde.

Şiir: Selahattin Yetgin