Aşk'ı kalem yazmazki kitaplarda bulasın

Kır kalemin ucunu !

Bundan sonraki yolculuğumuz aşk yolculuğudur. 

Aşkı kalem yazmaz ki kitaplarda bulasın. 

Şems-i TEBRİZİ

Ressam Gürsel Gümüşgil ve Yagliboya Eserleri

Ressam Gürsel Gümüşgil 1964 Safranbolu - Karabük doğumlu. Ilk - Orta ve Lise öğrenimimi Safranbolu,da yaptı."Yıldız Teknik Inşaat Fakültesi" mezunu. Sanatci Gümüsgil Yurt içi ve dışında sayısız karma ve özel sergilere katıldi....

Gürsel hocamın Eserlerini görünce gözleriniz kamaşacak..:)

O Ender Sanatçılardan biri...

O Bir DAHi...

Efendiler,  hepiniz milletvekili olabilirsiniz, bakan olabilirsiniz,  hatta Cumhurbaşkanı bile olabilirsiniz. Fakat Sanatkar olamazsınız. K. Atatürk

               Sanat doğada gizlidir; Onu oradan çıkarabilecekler, ona sahip olurlar. Albrecht Dürer

                                      Sanatlar el öpmez.Sanatkarın eli öpülür.! Atatürk

                                   

                     Bir ülkede, akıl ve sanattan çok, servete değer verilirse, bilinmelidir
                                ki orada keseler şişmiş kafalar boşalmıştır .H. Friedrich

                                             

                                       Bir resim,  kelimesiz bir şiirdir. – horatius

                                             

                         
               Resim göze seslenir.Ruhun penceresi de gözdür.Leonardo Da Vinci.

                                       
           Sanat, ne bir oyun, ne de bir eğlencedir. O ancak ruhun dışarıya
               vurarak kendisinin göstermesi ihtiyacıdır. E.G. Benite

                                              Renkler her dili konuşur. Addison

Sanatı duyan insanlarla, sanatı anlayan insanlar çoktur; ama sanatı hem duyan, hem de anlayan insan pek azdır . G.S. Hilard

                                           
                                     

                                   

                      Her sanat eseri yaşanmış bir heyecanın duygusal karşılığıdır. M.Denis.

Gürsel Gümüşgil, Sizi tüm kalbimle kutluyorum hocam... Bir sanat bu kadar mı kusursuz icra edilir...

Sevgi yolunu aydınlatan..

Nasıl bir ateşsin Sen BİRTANEM .....Yandıkça serinlediğim......
Bir yüreksin ki..! Sevgi yolunu aydınlatan.. Bir yüreksin ki..! Dipsiz kuyu sarnıçlarında aşkı yaşatan.Bir yüreksin ki..! Sınırsız sevgi deryasına yelken açan.. Bir yüreksin ki..! Sabahlara kadar tiryakisi olunan..Bir yüreksin ki..! Dünyamda mevsimsiz çiçekleri açtıran..... Bir yüreksin ki..! Yıldızları dans ettiren..Bir yüreksin ki..! Hasret denizlerinde boğulduğum..... Bir yüreksin ki..! Dokunmaya bile kıyamadığım..Bir yüreksin ki..! Yanımdayken özlediğim...... Bir yüreksin ki..! İçimde hiç batmayan güneşim..Bir yüreksin ki..! Mutluluğun giz‘i Bir yüreksin….... Bana en büyük ARMAĞAN’sın….. İçimdeki sensin...!

                                 şiir: Alıntı

                            Resim:Sanat Durağı

Yağsan Ömrüme Aşk Gibi

                                                               Resim:Sanat Durağı

Yağsan Ömrüme Aşk Gibi

Umudun dar sapaklarından düze iniyor âşıklar

Ereğini yitirmiş bir eşkıya kahkahası dağlarımda 

Her düş kendi masalına tutunarak mayalanır aşka

Anlamsız bir denklemin namlusu parlarken güneşte.

Susup bir gün savağının koyu gölgesine uzanarak

Kanamalı bir düşün içinde tutunmak senli günlere

Islanmış bir mevsim artığına sevda çulunu sererek

Dudaklarındaki maviş denizlerde boğulmak seninle.

Usulca içime sızan karanlık gibi saçlarına dokunmak 

Sırrımı güneşten önce gül dallarına asarak kurutmak

Sen uyanmadan heybemdeki sabrı nehirlere salmak

Kirpiğindeki o öldüren gizemle yüreğini kucaklamak.

Yağmurlar yağıyor parmaklarımdaki kör hücrelere 

Usul usul bir sevdanın irini akıyor talan şehirlerime

Yağsan ömrüme aşk gibi, karışsan ah mevsimlerime

Yaşasam seni, şu kahırlı ömrün kıraç mezralarında.

Düğümlendikçe boğazıma, sana yutkunmak sabırla

Yoksul düşlerimin yol ayrımlarında pusulam olsan

Uzak bir yolculuğa sarsam seni, yokluğuna sarılsam

Her gece sayıklamalı bir düş gibi içinde soyunsam.

Bu kış da üşümesin kanatların, konuver pencereme

Aşkın duvarındaki nem gibi çevir yüreğini gözlerime

Muştulu yalnızlıkla doğsun seherler, anı ol çerçevemde

Damarlarımdaki aşk gibi dolaşmalıyım kadın cennetinde.

Şiir: Selahattin Yetgin

Düşlerin Haritasını Çiz Bana

Resim:Sanat Durağı

Düşlerin Haritasını Çiz Bana

Düşlerin haritasını çiz bana

Kanatlarına tutunarak 

Çok uzaklara gidebileceğimiz

Yerler olsun sayfalarında

Bir mutluluk adası göster bana

Sevdana kapılarak menziller aşabileceğimiz

Sonsuzluk olsun aşk yolculuğumuzda.

Saçlarımı uçuşturan asi rüzgâra yalvarsam

Kokunu getirsin diye

Sevdanı getirsin diye

El açsam gönlümü üşüten yele

Karşılasan beni güneşin hiç batmadığı yerlerde

Gelsen yılların satır aralarından çıkarak,

Mavi bulutların üzerinde beni beklesen

Sızsan gülüşünün nidasıyla içime

Dudağımdaki özlem türküleriyle

Kendi mızrabımla aşkın türkülerini çalsam. 

Her gece yalnızlığımı örterim sensizsem üzerime

Önce sana doğan güneşi aşırırım kırık saçlarımdan

Cakasız ölümlerin mezarlarından bana gelir aşk

Alevler sarar dört yanımı söner yüreğimdeki ateş

Ruhumun avurtlarını çürütür mor üşümüşlük

Gövdemin derinlerine inen yalnızlık ezgisiyle

Açsana kollarını sevdalına

Bir gün denizler kırar kabuklarını elbet

İklimler nazara gelir

Ve işte o zaman gülüm

Ben sana eririm.

Kırılır bir gün kırılmaz sandığın kilitler

Açılır bir gün, açılmaz dediğin tüm şifreler

Bakışlarının kaynaklarından fışkırır buz gibi sular

Gövdemin ölümsüzlük çukurlarına inersin bir başına

Yalanlar kendi gerçeğine sarılır nikotin 

tabakalarında

Kükrer kendi devinimiyle deniz, üşür balıklar

Dalından düşer seni düşündükçe ham meyveler

Sözüm tükenir nasılsa bir gün gül bakışlı yar

İşte o gün ben derinliğime çökerim.

Sen, küflü bir bıçak gibi kanasan da can evimde

Uyansam da gecenin tam ortasında diş ısırığıyla

Düşürsen de hüznüme miadı eskimiş tetikleri

Daralmış bir yüreğim ben asırlardır sensizlikle

Çıkıp gelsen de heyelanlar gibi her gün üzerime

Ödünç aşklar çöplüğünde kaybettim ben ruhumu

Işıklara süpürtüyorum her gece karanlık sokakları

Bırak tırnaklarınla kazmayı seven yüreğimi

Kendi masalında kaybolmuş bir labirentim ben

Kayıp bir hücrede tutukluyum, seninle sevişemem

Desem ki, yeşert unuttuğum tüm mevsimleri

Aşkın sallanan perdelerine sürtün yosmalar gibi

Şu gövdemi kasıp kavuran alevle dol içime

Dola kollarını azgın bir düş havarisi gibi bedenime

Tenimde kalsın dişlerinin izi, hüküm sür gövdemde

At beni kirlenmiş menzillerin yaylı yataklarına

Asırlarca aşk sultanım ol, ezberleyeyim her zerreni

Terli buluşmaların inleyişleriyle sular bassın ülkemi

Yabani bir meyve gibi bursun dilin dilimi

Senle tamamlanayım öpüşlerindeki efsunlu izlerle

Avuçlarımla doldurayım kadın coşkularının kefelerini

Seninle bitireyim ruhumdaki isyan hareketlerini.

Şiir: Selahattin Yetgin

TAŞ SANATÇISI SABRİ ÖZCAN HOCAMIN ESERLERİ(Taşa hayat veren sanatçı Sabri usta)

Merhabalar:) 

Bu şaheserler Taş sanatçısı Sabri Özcan hocamın.

Ben görünce vuruldum...

Taşı resmen dantel gibi işlemiş. Bu kadar mı sanatçı olunur hocam? :)

Kendisiyle tanıştım ve o kadar değerli bir sanatçı, o kadar yüreği iyi bir insan ki, öyle bir dostum olduğu için 

çok ama çok mutluyum.

Bu şaheserleri sizlerle de paylaşmak istedim:)

Sağ olsun... Kendisi Taşçı Sabri Usta yaz yeter dedi ama, ben böyle bir şey yazamam, bunlar tarif edilemeyecek kadar değerli eserler. Elinize, yüreğinize sağlık Hocam Teşekkürler ediyorum:)

                                                                    Gravürler taşa işlenmiş

Yağlıboya Çalışmam...

                                               Yağlıboya resim çalıçmam nihayet bitti:)))

                                                            (Çiçek Düzenleyen Kız)

Güller Ağlar Dalında

Güller Ağlar Dalında

Göğsümün kaynayan kazanında yorgun taşlar kanıyor

Ulaşılmamış dağlara yürümekten topuklarım sızlıyor

Yüreğimin gölgesini takipte düşman, tetikte bekliyor

Bir öfkenin kanadındayım, yüreğinde başım dönüyor.

Demsiz yaşanmışlıklar balasındayım, ağlar düşlerim

Tutsak kayboluşların çığlıkları içimde, aşk hep derin

Yolların bıçkın derlemelerinde asi türküler dinlerim

Uğultulu bir mevsimdeyim, eylül’le sevişmekteyim.

Dudaklarının oval biçimselliğinden dökülünce tutku

Tanrısal bakışlarının göğsünde tutulur güneşin nutku

Vakitsiz buluşmaların saatleri delirir, kaybolur sorgu

Sarılışların odalarına kapanırız, biter içimizde korku.

Bulutlar iner kirpiklerine, tutuşur içimizde ormanlar

Faili başkaldırıların sebebi biz oluruz, varoşlar ağlar

Sabırsız dalgalar çekilir kendine, deniz içten içe yanar

Kaçak tütünler sararız aşkla, acılarımız göklere ağar.

Künyemizin paslı zincirlerine konar arada bir kelebek

Karanfil kokulu baharları bekleriz, yine aşkı getirecek

Güller ağlar dalında, biliriz ki yürekler sevdayı çekecek 

Sokul göğsüme yar, bu yürek seni sardıkça ölmeyecek.

Selahattin Yetgin

 

Çağır Beni Yüreğinin Cennetine

Çağır Beni Yüreğinin Cennetine

Gözlerinin ipek yollarına kervanlar saldım, özlemdir yüküm
Heybemde şiirlerle, ruhumdaki sevgiyle rotam sana gülüm
Senin sevdanla geçerim upuzun çölleri, vız gelir bana ölüm
Yak aşkla mumlarını, sevişerek cennetine girmek istiyorum



Sevdanın kavuşma mevsimleriyle değişime uğradıkça evren, en çok ay yorulurdu seni beklemekten. Birkaç yıldız ışıtırdı karanlıktaki sırtımı, kutupların soğuk nefesini koynunda gizlerken. Bulutların aya yürümesine içlenirdi insanlar, elleri boşlukta kalan ölümlülerce uzaktan dualar ederken. Gök üşürdü, yağmurun ıslığı hayata karışırdı ve sen bir doğumun mutluluğuyla gerçeğine sokulurdun. Yanardı içimdeki ateş, ay düşlere dalmadan ben aynı karanlığın içinde kaybolurdum.

Sıkılı yüreğimi vurdukça dağa taşa, sorgunun kalıntıları dökülür tarumar yapraklarca. Kıyımlara bölünen bedenimizin bekleyiş mahzenlerinde koyulaşır tutkularımız ve gecenin en ansızında bölünür uykularımız. Yağmurun sesine koşarız birden, göğsümüzden damlalar toprağa düşerken. Ten titrer derinden, parmaklarımıza geçmeyen sözümüzle, yağmurun direncine sökmeyen özümüzle inleyişlere karışırız birden. Dudağımızda bir bekleyişin türküsü uykulara seslenir, yârim der, derinden içleniriz.

Yosunlar sarmış yüreklerimize değince sevdanın kürekleri, ufuk çizgilerine akşamın hüzünlü bulutları çökerdi. Upuzun denizlerin her yönü sağa getirirdi sevda gemilerimi. Karanlığa sobelenirdik kimi, dargın sözlerin kırardık bizi bizden koparacak hüzzam düğümlerini. Kıpırtılı bir yel eserdi, koynumuzda bekleyiş nefeslenirdi ve aşk hep birbirimizi umduğumuz yerde beklerdi. Gün ellerin olurdu o an gülüm, nemli bir çay olup seni özledikçe dudaklarımı yakarak içime inerdi.

Gözlerinin tonlarına kervanlar sürdüm, elele yürüdük göğsümdeki rüzgârlı vahalara. Gecenin yorganını arardı sevdalı gözlerimiz gömülürken aşk döşeği yaptığımız kumlara. Dudaklarındaki şimale kapılırdım zamansız. Yapışkan an bir türküce dökülürken hesapsız. Titrek bir sancının acele gelgitleriyle soluklanırdık, kendimizi yorulmaz kenetlenmelerle fısıltı olurdu hüzzamlarımız. Kapardık şafakta gözlerimizi. Güneşin ışıklarıyla ısınırken terli vücutlarımız.

Bir insan kalabalığına sokuldum uzaktan, korsan bakışlarımla sana benzeyen kadınları taradım. Her adım sesinde irkildim, ayak seslerinin peşinden uzak diyarlara gittim, sen gibisini göremedim. Dönüşümsüz hüsranların aşikâre kıyılarına döndüm sonra yüzümü, adını dudaklarımın en kıyısına özlemle gizledim. Kalabalıklar yürüdü üzerime seni düşlerken, kanayan özlemin duruşmalarına sürüldüm. Parçalı bulutlu bir şehir yağıyordu üzerime ve ben asil sevdanı yüreğimden hiç düşürmedim.

Mumun alevi soyardı bedeninin en diri hallerini, utangaç bir gecenin kuytusuna gölgen düşünce. Dudakların kurudukça uzanırdın gölgemin pınarlarına. Sargısız yaralar gibiydi sana tapınmalarım, uçuklara bölünen er gelgitlerimi izlerdin kadın duruşlarınla, sevdalı bakışlarınla. Islanırdın yağmurumda birden, mumun koyu aleviyle mengeneler sıkardı ağrılarını. Gece tükenir, biz birbirimize kilitlenir, mum kendi özlemiyle eriyen günlerce vedamızı beklerdi

Durdurulamadıkça zamanın çarkı bir kaybediş telaşı sarar damarlarımızdaki kırmızı baharları. Yeşil düşünüşlerimiz kanatlı ağaçlara benzer hep, rüzgâr dalı okşadıkça tohum yere düşer ve toprağı gübreler. Damağımızdaki hüzün aromaları da olmasa ve yüreğimizi gümbürtüyle sarsan özlemler içimizi yakmasa neye yarar yaşamak. Sen gecenin yağlı kandilleriyle okşarken bedenini, ben yalım ateşlerle sokulmak isterim düşlerine. Dudaktaki nemle, yürekteki demle geçerim bu aşkın denizlerini ve asi dalgalarına direnirim sonsuza kadar.

Biliriz ki, ne yapsak doyuramadığımız, ne yapsak susturamadığımız ve asla tatmin edemediğimiz ruhumuzun açlığına bastırılan avuçlarımızın alevsiz dokunuşlarıyla savruluruz soğuk yataklarda. Bir mutluluk düşü dökülür oysa dudaklarımızdan ve çok geçmeden kırgın yüreğimizin kapsülleri başucumuzda bir alev topu gibi patlar.

Birbirimizin yörüngesinden uzak kaldığımız anlarda, yokluklarımıza sarılıp yattığımız, devrilişlerimize sancılarımızı sürdüğümüz zamanlarda, kan kızılı yüreğimize ismimizi ezbere söylettiğimiz saatlerde gözlerimiz uzaklara dalar, sorgular kabına sığmayan sularca bizi için için paralar. Sonra, sular dökeriz terli bedenlerimize tas tas. Dökülen her damla içimizdeki ağrılarca sızar karanlık dehlizlere, yol alırlar usul usul denizlere ve ulaşırlar kıyım sorularla en ulaşılmaz derinliklere.

Her gecenin dönüşümü buruk gülüşlerle tamlanır anlayacağın gülüm. Her çizgide kendi öykümüzün resmi, her satırda yine kendi sızımızın törpüsü vardır ve biz bu çelişkiye anlam aradığımız günlerin terkisinde her gün birbirimize yaklaşır, dokunmalara aç kaldığımız böylesi anlarda hüzünlü bir şarkı gibi kendi yüreklerimizi avuçlarımızda öksüz çocuklar gibi okşarız.

Selahattin YETGİN

Bir Aşk'tır Kızkulesi.

Kız Kulesinin Hikayesi 

Çok eski zamanlarda, Üsküdar sırtlarında, “Aşk ve Güzellik” tanrıçası Aphrodite adına yapılmış büyük

ve ünlü bir tapınak vardı. İşte, efsaneye konu olan, güzelliği dillere destan Hero, genç kızların

rahibelik yaptığı bu tapınakta, kumrulara bakmakla görevliydi. Her sene, soğuk kış günleri yerini

ilkbaharın çiçekli günlerine bıraktığında, tabiatı süsleyen, güzelleştiren tanrıça adına bir bayram

yapılırdı. Bu ilkbahar şenliğine çevre şehirlerden, kasabalardan akın akın insanlar gelir, bayram

süresince yenilir, içilir, eğlenilir; ümitsiz aşıklar kendilerine aşk vermesi için Aphrodite

mâbedinde tanrıçaya yalvarırlardı. İşte güneşin insanın içini ısıttığı, kuşların ötüştüğü,

çiçeklerin rengârenk açtığı, denizin kokusunu dört bir yana saldığı bir ilkbahar sabahı, Boğaz’ın

öteki yakasında oturan Leandros adlı yakışıklı delikanlı da hayatında ilk kez bu bayrama katılmak

üzere tapınağa geldi. Aphrodite onun yakarışlarını duymuş olmalı ki karşısına güzeller güzeli

Hero’yu çıkardı. İki genç birbirlerini görür görmez aşık olmuşlardı. Ama aralarında aşılması güç bir

engel, ‘deniz’ vardı...

Leandros yaşadığı şehre dönmeden önce sevgilisine, aralarındaki denizin aşklarına engel

olamayacağını söyledi. Eğer Hero, denizin durgun olduğu gecelerde kulede bir ışık yakarsa, Leandros

yüzerek onun yanına gelebilirdi. Gerçekten de yaz boyunca iki sevgili denizin durgun olduğu her gece

buluştu. Fakat güz bitti, kış yaklaştı. Ilık esintile yerini lodos ve poyraza bıraktı. Denizin

çırpıntıları birbirini izleyen iri dalgalara dönüştü. Bir sabah Hero, Leandros’u uğurlarken artık

iki kıyı arasında yüzmenin tehlikeli olacağını söyleyerek sevgilisine bir süre gelmemesi için

yalvardı. Leandros istemese de O’na verdiği sözü tuttu. Ama Hero’ya olan özlemi gün geçtikçe

büyüyordu. Kederini, acılarını azaltmak için her akşam oturup karşı kıyıyı seyrediyordu. Yine böyle

bir akşam kulede yanan ışığı gördü. Sevgilisinin çağırdığını düşünerek kendini dalgaların arasına

bırakıverdi. Oysa ışığı yakan Hero değil, iki sevgilinin gizli gizli buluştuğunu farkeden tapınak

yöneticilerinden biriydi. Hero’ya kavuşacak olmanın heyecanı içindeki zavallı Leandros, bir yandan

azgın dalgalarla boğuşuyor, bir yandan ışığı yitirmemeye çalışıyordu. Tam Üsküdar kıyılarına

yaklaşmışken ışık birden söndü. Denizin ortasında acımasız bir karanlığa gömüldü Leandros. Önce

rüzgârdan söndüğünü sandığı ışığın yeniden yanmasını bekledi, oysa ışık bir daha yanmadı. Ve

Leandros dev dalgaların arasında kayboldu. Hero’ya gelince, ertesi sabah tapınağın altındaki

kayalıklarda buldular onu. Zamanla Leandros’un kaybolduğu yerde bir kayalık oluştu. İşte “Kız

Kulesi” Leandros’la Hero’nun anısına dikildi. 

Kim bilir belki ışığı başka aşıkların yolunu aydınlatsın diye!...

Yazı Alıntıdır

Boğaziçi'ndeki Mücevher Dolmabahçe Sarayı

                                                Boğaziçi'ndeki Mücevher Dolmabahçe Sarayı

                                             Gravür çalışmam

Bu Eylül Akşamında

Bu eylül akşamında

O güzel deli gözlerini

Görebilmek için canımı verirdim

Nerdesin nerdesin

Nerdesin nerde

İçim dışım ızdırap

Bir çıkış yolu bilmiyorum

Bana dönmen için

Canımı verirdim

Nerdesin nerdesin

Nerdesin nerde

Her akşam fırtına kar yağmur

Gezdiğimiz yerlerde

Her akşam uğruna ağlıyorum

Sen hiç bilmesen bile

Ruhumdan ayrılığını koparıp

Unutmak istiyorum seni

Unutamıyorum

BARÇIN YAYLASI’NDA ÜÇ GÜZEL GÖRDÜM

Barçın Yaylası’nda üç güzel gördüm,

Birbirinden üstün şivga fidandır.

Aklım şaştı, garip belim büküldü,

Kaşlar hilâl, gözler ahu cerandır.

Bellerinde gördüm Lâhur şalını,

Yanakları gülden almış alını.

Al sıktırma kavuşturmuş belini,

Bildim güzelleri, bunlar sultandır.

Üç kumrudur, su başında ötüşür,

Yol üstünde bana seyran yetişir.

Yatışır mı deli gönül yatışır,

Ben avcıyım, onlar benden şahandır.

Karac’oğlan der ki: Bu yer neresi?

Altınoluk, Pınarbaşı süresi.

İnce belde saçlarının turası,

Böyle selvi endam akla ziyandır.

                                                                          Karacaoglan

• 
  

Gravür çalışmalarım

Yürek;
Beş duyu organının cesaret edemediği 
hisleri içinde barındıran saklı cennetimizdir…

*Gerçek aşkı bulursa gözü 
hiçbir şeyi görmez…
*Yürekten sevmişse ne söylenirse
söylensin sağır olur…
*Kavuşmak onun için
cennet kokusunu duymaktır…
*Ayrılınca şeker tadı bile zehir olur…
*Teni canı için feda edebilir…

Zekeriya Efiloğlu